"Сёння матчынай мовы, а заўтра Засаромiшся мацi самой?"

"Родныя гукі... З гукаў — родныя словы... Са словаў — песьні, Казкі, паэмы, драмы, Жыцьцё, Радзіма, Народ."

"Таго народа ўжо няма… Але! Але ён здолее паўстаць нанова, Калі ў душы ягонай на чале Усіх святых парываў стане МОВА"

"Як ты дорага мне, мая родная мова! Мілагучнае, звонкае, спеўнае слова!"

"А задумае вораг з далёкага краю Апляваць, адабраць, знішчыць мову маю — He дазволю. He дам. He прадам. He змяняю. I да смерці за волю тваю пастаю!"

"Паклон табе, мой беларускі краю!"

"Беларусь, мая сонца-краіна!"

"Рабі дабро! Хоць нават коштам Апошніх сіл, апошніх мук. І не пытай: каму? завошта? Рабі - без просьбаў і прынук!"

"У жыцці маім слова найпершае «мама» I цяпер для мяне сама міла гучыць"

"Ведай: роднае слова грымела У крывавым агнi барыкад, За свабоду адважна i смела Заклікала ў паход, як набат. Родным словам мы грознай парою Гуртавалi рады змагароў, З родным словам на вуснах герояў Запякалася алая кроў. За яго памiралi i гiблi, Каб на здзекi i глум не аддаць, Каб маглі сёння песнi i гiмны Пра шчаслiвую долю складаць"

"У глыбінях зямлі Нашых душ карані..."

"Для творцы Навек пакінуць родны край — Усё адно што і памёрці"

"Без усведамлення, што такое мова ў жыцці народа, што такое нацыянальная культура, нацыянальная гісторыя, у народа не можа быць будучыні"

"Сёньня для нас важней за ўсё — Мова, на першым пляне павінна быць Мова! Будзе Мова — будзе нацыянальная сьвядомасьць і будзе Беларусь. Ня будзе Мовы — ня будзе Беларусі"

"У нас не толькі гразь ды копаць — У нас Гісторыя была!"

"Звычайна, добрае цягнецца да добрага"

"Беларускі народ і ў маўчаньні вялікі"

"Я катэгарычна супраць трасянкі. Яна — пераходная ступень да поўнай ліквідацыі беларускай мовы... Трасянка — зьява пачварная, іншай ацэнкі быць ня можа"

"Я — беларус, i хоць сягоння Яшчэ малы, але скажу: Я родам з племя непакорных I прад бядой не задрыжу!.."

"Праца ў літаратуры — справа для людзей мужных. Баязьліўцу ня месца ў літаратуры"

"Будзем аптымістамі, іншага не дадзена. Будзем верыць у нашу праўду, у нашу перамогу"

"...Чаго мы ходзім на магілы? Што нас вядзе пад сосен шум? Ці жаль? Ці страх? Ці проста звычай? Ці неўсвядомлены абрад? Ці нейкай сілай таямнічай Жыве ў нас памяць цяжкіх страт? Чаго ідзём? Паплакаць горка? Паспавядацца? Клятву даць? Ці, можа, з гэтакіх пагоркаў Сваё жыццё нам лепш відаць? Свой шлях — у пошуках і ўдачах, У заблуджэннях і грахах? Ці ў гэткі час ясней мы бачым Радзімы-Бацькаўшчыны шлях? Ужо даўно і косці стлелі, Зямлёй зрабіліся даўно, А мы ідзём у прасвятленні Аддаць пашану ўсё адно..."

"Равуць вятры, грымяць грамы, Пыл засьціць вочы нам, і ўсё ж, I ўсё ж мы дойдзем, дойдзем мы Да Беларусі!.."

"Быў час, быў век, была эпоха"

" Паэзію аспрэчыць немагчыма"

"Доўгія стагодзьдзі забівалі ў народзе ўсё, што можна было забіць. Але ж не забілі дарэшты. Тое, што народ сёньня не бярэ зброю ў рукі і не змагаецца — нічога. Беларускі народ і ў маўчаньні вялікі. Прыйдзе пара, і вырашальнае слова будзе сказана"

"Як доўга яшчэ будзе ў нас у вачах I ў кожным штрыху чалавечым – Наш, пройдзены намі, пакутлівы шлях. Наш сум па няспраўджаным нечым?"

"Вельмі мала змарнаваў я свайго жыцьця. І гэта мяне цешыць"

"У вёсцы так было адвеку: Калі дасціпнае імя Прышпіліць нехта чалавеку — То не здзярэ і смерць сама"