"Ніякае багацце людзей не бывае даражэйшым за іх родную мову"

"Няма ў чалавека нічога прыгажэй і даражэй за радзіму. Чалавек без радзімы ‒ бедны чалавек"

"Шчасце можа быць поўным толькі тады, калі ўсе вакол цябе адчуваюць сябе шчаслівымі"

"Што ні кажы, а жыццё, ужо само па сабе, ёсць радасць, вялікае шчасце, бясцэнны дар"

"Добра быць у дарозе, якую ты сам сабе выбіраеш"

"Свая зямля – вось што аснова!"

"Сэнс жыцця нашага ‒ бесперапынны рух"

"О край мой мілы! Ўсёй душою Хачу злучыцца я з табою, Ў тваіх палях пазычыць сілу, Ў тваёй зямлі сысці ў магілу…"

"Корань навукі горкі, ды плады яго салодкія"

"Зямля дасць волі, дасць і сілы, Зямля паслужыць да магілы, Зямля дзяцей тваіх не кіне, Зямля – аснова ўсёй айчыне"

"Няма чаго чакаць панукі, Калі работы поўны рукі"

"Час такі дарагі, што яго вельмі мала, каб жыць"

"Шчасце – гэта гармонія"

"А будзе йсці навука туга, Падгоніць бацькава паруга!"

"Набыць дабра не надта лёгка, Яно, як шклечка тое, крохка: Чуць да яго не так кранешся І з чарапкамі астанешся"

"Толькі на ўласных каранёх дае дрэва багаты плод"

"Кожны народ мае свой гонар. Англічанін перад усім светам горда вызначае: я — англічанін! Тое самае скажа француз, немец, аўстрыец, рускі і іншыя прадстаўнікі другіх нацый. А мы, беларусы, не адважваемся прызнацца ў тым, што мы — беларусы. Бо на галаву беларускага народа, як вядома, многа выліта памыяў, годнасць яго прыніжана і мова яго асмеяна, у яго няма імя, няма твару. А з гэтага вынікае тое, што беларус-інтэлігент адмяжоўваецца не толькі ад свайго народа, але і ад бацькоў сваіх. Мы ведаем такое здарэнне з адным нашым знаёмым настаўнікам, да якога прыехала з дому матка. У яго былі госці. Ён пры гасцях не пасмеў пазнаць свае мацеры: «Ідзі ты, кажа, кабетка, на кухню: там цябе накормяць». ("На ростанях")"

"Часамі самае маленькае знаходзіцца ў блізкай і цеснай сувязі з самым вялікім. Трэба толькі ўмець знайсці месца іх стыку"

"А вось, як будзеце вучыцца, То можна сэнсу і дабіцца"

"Без атак і абароны няма сапраўднае вайны"

"Дарогі, вечныя дарогі! Няма канца вам, ні супыну; Вы жывы кожную часіну. То поўны чараз спадзявання, То страхаў цёмнага знікання"

"Сэнс нашага жыцця — несупынны рух"

"Смех гаворку аздабляе"

"Не прыпадабняйся свінні, што наеўшыся жалудоў, стала лычом рыць карэнні таго дуба, на каторым выраслі яны"

"Усё сваю дарогу мае"

"Назад ня прыйдзе хваля тая, што з быстрай рэчкай уплывае"

"Няма чаго мянціць языкам, А крык, як быў, і будзе крыкам"

"Эх, досвітак маленства, лета! Вамі навек душа сагрэта!"

"Агонь блішчыць, як воўча вока"

"Жыві і з Богам разжывайся"

"Калі парушаюцца драбязговыя правы, то чалавек гатоў грызьціся за гэта і кусацца зубамі; там жа, дзе разьбіваецца сама аснова, прынцып, ён згінае сваю галаву і моўчкі падстаўляе яе пад абух"

"Дарога паслушна волі Бога"

"Забілі зайца, не забілі, Але ж, брат, гуку нарабілі"

"Крыкі спрэчкі не разьвяжуць"

"У істоце кожнага страху ляжыць наша няведаньне, наша цемната"

"Сваё роднае, матчына слова мацней закранае струны сэрца ("На ростанях")"

"Няхай надзея Гарыць у сэрцы і мацнее"

"І так, бывала, наясіся, Што хоць на пупіку круціся"

"Я не зайздрошчу тым з вас, брацці, Каго спрадвечныя закляцці Не парушалі, не тамілі І цяжкім каменем не білі І для каго ўвесь гэты свет Ёсць аднае цялежкі след, Пытанні толькі дабрабыту, Дзе ўсё прыводзіцца к карыту"

"Але раз ты наважыў дзела, Ідзі станоўка, роўна, смела, Ідзі, назад не аглядайся І на другіх не пакладайся!"

"Дзень добры, новая мясціна! Спаткай ты нас, як маці сына"

"Таемны вы, зямлі скрыжалі! Чаго ў сябе вы не ўпісалі!"

"Не любіць зайздрасці пчала"

"Мы, беларусы, хітрыя — чорта абдурым ("На ростанях")"