Якуб Колас
"Ніякае багацце людзей не бывае даражэйшым за іх родную мову"
"Няма ў чалавека нічога прыгажэй і даражэй за радзіму. Чалавек без радзімы ‒ бедны чалавек"
"Шчасце можа быць поўным толькі тады, калі ўсе вакол цябе адчуваюць сябе шчаслівымі"
"Што ні кажы, а жыццё, ужо само па сабе, ёсць радасць, вялікае шчасце, бясцэнны дар"
"Добра быць у дарозе, якую ты сам сабе выбіраеш"
"Свая зямля – вось што аснова!"
"Сэнс жыцця нашага ‒ бесперапынны рух"
"О край мой мілы! Ўсёй душою Хачу злучыцца я з табою, Ў тваіх палях пазычыць сілу, Ў тваёй зямлі сысці ў магілу…"
"Корань навукі горкі, ды плады яго салодкія"
"Зямля дасць волі, дасць і сілы, Зямля паслужыць да магілы, Зямля дзяцей тваіх не кіне, Зямля – аснова ўсёй айчыне"
"Няма чаго чакаць панукі, Калі работы поўны рукі"
"Час такі дарагі, што яго вельмі мала, каб жыць"
"А будзе йсці навука туга, Падгоніць бацькава паруга!"
"Шчасце – гэта гармонія"
"Набыць дабра не надта лёгка, Яно, як шклечка тое, крохка: Чуць да яго не так кранешся І з чарапкамі астанешся"
"Толькі на ўласных каранёх дае дрэва багаты плод"
"Часамі самае маленькае знаходзіцца ў блізкай і цеснай сувязі з самым вялікім. Трэба толькі ўмець знайсці месца іх стыку"
"А вось, як будзеце вучыцца, То можна сэнсу і дабіцца"
"Кожны народ мае свой гонар. Англічанін перад усім светам горда вызначае: я — англічанін! Тое самае скажа француз, немец, аўстрыец, рускі і іншыя прадстаўнікі другіх нацый. А мы, беларусы, не адважваемся прызнацца ў тым, што мы — беларусы. Бо на галаву беларускага народа, як вядома, многа выліта памыяў, годнасць яго прыніжана і мова яго асмеяна, у яго няма імя, няма твару. А з гэтага вынікае тое, што беларус-інтэлігент адмяжоўваецца не толькі ад свайго народа, але і ад бацькоў сваіх. Мы ведаем такое здарэнне з адным нашым знаёмым настаўнікам, да якога прыехала з дому матка. У яго былі госці. Ён пры гасцях не пасмеў пазнаць свае мацеры: «Ідзі ты, кажа, кабетка, на кухню: там цябе накормяць». ("На ростанях")"
"Дарогі, вечныя дарогі! Няма канца вам, ні супыну; Вы жывы кожную часіну. То поўны чараз спадзявання, То страхаў цёмнага знікання"
"Без атак і абароны няма сапраўднае вайны"
"Сэнс нашага жыцця — несупынны рух"
"Не прыпадабняйся свінні, што наеўшыся жалудоў, стала лычом рыць карэнні таго дуба, на каторым выраслі яны"
"Смех гаворку аздабляе"
"Усё сваю дарогу мае"
"Няма чаго мянціць языкам, А крык, як быў, і будзе крыкам"
"Агонь блішчыць, як воўча вока"
"Жыві і з Богам разжывайся"
"Назад ня прыйдзе хваля тая, што з быстрай рэчкай уплывае"
"Калі парушаюцца драбязговыя правы, то чалавек гатоў грызьціся за гэта і кусацца зубамі; там жа, дзе разьбіваецца сама аснова, прынцып, ён згінае сваю галаву і моўчкі падстаўляе яе пад абух"
"Эх, досвітак маленства, лета! Вамі навек душа сагрэта!"
"Дарога паслушна волі Бога"
"У істоце кожнага страху ляжыць наша няведаньне, наша цемната"
"Я не зайздрошчу тым з вас, брацці, Каго спрадвечныя закляцці Не парушалі, не тамілі І цяжкім каменем не білі І для каго ўвесь гэты свет Ёсць аднае цялежкі след, Пытанні толькі дабрабыту, Дзе ўсё прыводзіцца к карыту"
"І так, бывала, наясіся, Што хоць на пупіку круціся"
"Сваё роднае, матчына слова мацней закранае струны сэрца ("На ростанях")"
"Няхай надзея Гарыць у сэрцы і мацнее"
"Забілі зайца, не забілі, Але ж, брат, гуку нарабілі"
"Крыкі спрэчкі не разьвяжуць"
"Але раз ты наважыў дзела, Ідзі станоўка, роўна, смела, Ідзі, назад не аглядайся І на другіх не пакладайся!"
"Дзень добры, новая мясціна! Спаткай ты нас, як маці сына"
"Таемны вы, зямлі скрыжалі! Чаго ў сябе вы не ўпісалі!"
"Не любіць зайздрасці пчала"
"Мы, беларусы, хітрыя — чорта абдурым ("На ростанях")"