Максім Багдановіч
"Добра быць коласам, але шчасьлівы той, каму давялося быць васільком. Бо нашто каласы, калі няма васількоў?"
"У родным краю ёсць крыніца Жывой вады"
"Ўсё знікае, праходзіць, як дым, Светлы ж след будзе вечна жывым"
"Сэнс існавання кожнай інтэлігенцыі: яна развівае народную культуру"
"Ах, колькі ёсць красы цудоўнай поруч з намі, Калі глядзець вакол дзіцячымі вачамі!"
"Выціскаючы беларускую мову з школы, мы хілім да растраты вынікаў велізарнай, шматвяковай духоўнай працы цэлага народа, збіваем думку дзіцяці з натуральных псіхалагічных сцяжынак і груба абцінаем ягоны душэўны свет"
"Баронячы наш народ, мы павінны бараніць і нашу культуру. І што б там не было, а гмах яе, калісьці распачаты, павінен быць збудованы да канца"
"Жывеш ня вечна, чалавек, – Перажыві ж у момант век!"
"Нашто ж на зямлі Сваркі і звадкі, боль і горыч, Калі ўсе мы разам ляцім Да зор?"
"Рупная пчала ўмее ў соты мёд сабраць і з горкіх кветак"
"Старадаўняй Лiтоўскай пагонi Не разьбiць, не спынiць, не стрымаць!"
"Хто мы такія? Толькі падарожныя, ‒ папутнікі сярод нябёс"
"Хваробы лечаць і атрутамі"
"Дзіцё, што ў коласе зярно"
"Калісь глядзеў на сонца я, Мне сонца асляпіла вочы. Ды што мне цемень вечнай ночы. Калісь глядзеў на сонца я"
"Проці цячэньня вады Зможа толькі жывое паплыць, Хвалі ж ракі заўсягды Тое цягнуць, што скончыла жыць"
"Ёсць адна толькі мудрасць жыцця і яе шаную; Вось што кажа яна: Калі хочаш праўдзіва ты жыць, дык пей чару любую, Але толькі да дна"
"Глухі людскі натоўп"
"Кожны інтэлігент павінен адпавядаць наступным двум патрабаванням: па-першае, ён мусіць мець памкненне да ведаў, па-другое, ён мусіць імкнуцца несці свае веды на карысць народу"
"Жыві і цэльнасці шукай, Аб шыраце духоўнай дбай. І ў напружэнні паўнаты Свайго шырокага жыцця Без болю, ціха зойдзеш ты Ў краіну забыцця"
"Трэба з сталі каваць, гартаваць гібкі верш, Абрабіць яго трэба з цярпеннем. Як ударыш ты ім, ‒ ён, як звон, зазвініць, Брызнуць іскры з халодных камення"
"Трэба журыцца душою на свежых магілах пуста пранёсшыхся дзён"
"Чалавечай душы няхораша мацаць рукамі. Далікатныя людзі самі ведаюць гэта, а недалікатным аб гэтым напамінаюць"
"Дай Бог арла варонай не назваць; Варону жа арлом – нічога"
"Мудры і кіпучы верш … ‒ як дар прыроды, Вінаграднае, густое, цёмнае віно: Дні ідуць, праходзяць годы,‒ Але ўсё крапчэй, хмяльнее робіцца яно"
"Як кожны народ мае сваю нацыянальную душу, так ён мае і свой асаблівы склад (стыль) творчасці, найбольш прыдатны для гэтай душы"
"Занасіць толькі чужое, не развіваючы свайго, ‒ гэта знача глуміць народную душу"
"Зварушаны, нарэшце дух народны … бясплодна не засне"
"Няма красы без спажытку, бо сама краса і ёсьць той спажытак для душы"
"Бачанаму мной – я годны веры сведак"
"Не хіліцца з бяды, не пужацца агня, Бо мы толькі тады дачакаемся дня, Калі нас не здалее змаганне злякаць"
"Ёсць на свеце такія бадзягі, Што не вераць ні ў Бога, ні ў чорта, Ім прыемны стракатыя сцягі Караблёў акіянскага порта"