Уладзімер Караткевіч
"Адзінка толькі тады “нічога не можа”, калі яна – амёба (ды й тое можа; скажам. Можа, каб горад вымер ад дызентэрыі, калі ты амёба – носьбіт гэтай заразы). Або проста носьбіт рэптыльнай баязлівасці"
"Рабі нечаканае, рабі, як не бывае, рабі, як ня робіць ніхто ‒ і тады пераможаш"
"Я веру, што Беларусь жыве і будзе жыць. Зробім-жа ўсё дзеля гэтага"
"Паўстань, народ! Прачніся, беларусе! Зірні на Бацькаўшчыну, на сябе! Зірні, як вораг хату і зямлю раструсіў, Як твой навала злыдняў скарб грабе!"
"Хай толькі асвеціць Вас адна вялікая думака, ‒ аддаць усё для сваёй Бацькаўшчыны, нават жыццё, калі яна Вас да гэтага пакліча"
"Каб дасягнуць мэты, часам трэба да апошняй магчымасці змагацца з магутнаю сілай абставін"
"Не дасі адразу адпор ‒ неўзабаве ўзаб'юцца на карак і будуць ехаць, колькі каму захочацца"
